Na alle spannende en mooie ervaringen en La Paz heb ik dinsdag de nachtbus genomen naar het zuiden van Bolivia, Uyuni. Prima bus, op een paar stennismakende russische meiden en een hobbilige woestijnweg na. Gelukkig heb ik nog wel een paar uur goed kunnen slapen, voordat mijn 3 daagse toer naar de zoutvlaktes begon.
Woensdag ochtend begon mijn toer, waar ik al heel veel goede verhalen over had gehoord. We zaten met 5 toeristen, een gids en een chauffeur ik een Mitsubishi landcruiser met alle bagage en benzine op het dak en het eten voor de komende 3 dagen achterin. Bolivia is een land dat heel veel ruwe materialen uit zijn mijnen verkrijgt en deze vervolgens doortransporteert. Het is dan ook een van de armste landen, omdat ze geen idee hebben wat ze zelf met deze materialen kunnen doen. En ze hebben het hele land vol laten leggen met goede treinrailsen, maar ook deze zijn eigendom van de rijkere omliggende landen. Toen er in de jaren 80 een grote materialen crisis uitbrak zijn vele treintoestellen blijven staan net buiten Uyuni, wat nu een enorm roestend treinkerkhof oplevert. De eerste dag zijn we eerst hier een kijkje wezen nemen, om vervolgens door te rijden naar de zoutvlakte. Deze zoutvlakte was vele kilometers groot, enorm wit, met rondom allemaal bergen en vulkanen. Het bizarre aan het rijden op de zoutvlaktes was dat de grond het licht weerkaatste, waardoor het leek alsof er overal water en wolken om ons heen waren en daardoor leken de bergen boven de grond te zweven. De zoutplaat zelf zag er ook bijzonder uit, deze bestond uit allemaal soort van 6’hoeken, met smalle waterkanaaltjes ertussen. Na een aantal uur rijden was er zo ongeveer alleen nog maar wit om ons heen en een strakblauwe lucht. Totdat we plotseling op een rotsig en met cactussen begroeid ‘eiland’ aankwamen. Dit was een onwijs mooie plek om rond te lopen en even naar boven te klimmen op de vulkaan. Het was dan ook heel bijzonder om te zien dat er alleen maar Jeeps in de ‘haven’ stonden, zoveel leek het op een eiland. Als laatst hebben we op de eerste dag nog een ontzettend mooie zonsondergang gezien op de zoutvlakten tussen de vulkanen. Toen de zon eenmaal onder was veranderde het weer in een paar minuten van heerlijk warm naar ongelooflijk koud. We waren dan ook blij toen we binnen waren. We aten en sliepen in een soort herberg compleet gemaakt van zoutblokken en er lag zelfs los zout op de grond. Die avond aten we een echt Boliviaans gerecht: pique macho, voor de echte macho’s onder jullie, google het maar en durf het eens voor je vrouw voor te schotelen.. Maar het was best lekker! Na het eten vroeg naar bed, want de volgende dag mochten we er weer om 5uur uit.
De 2e dag stond ons een lange dag te wachten. Als eerst zijn we dwars door de woestijn naar een prachtig gebied met allemaal rotsen en stenen gereden. Hier kon je perfect opklimmen, omheen lopen of gewoon lekker tussen zitten. Daarna zijn we naar een andere vallei gegaan waar we een picknick lunch hebben gehad in en om onze Jeeps. Hier waren ook veel vizcachas, een soort hazen met een langere staart, die ons graag hielpen met het opeten van onze lunch.
Na de lunch zijn we doorgereden naar een aantal prachtige lagunes met flamingo’s. De eerste lagune was al ontzettend mooi en bijzonder met al zijn kleuren en de ligging tussen de vulkanen, maar toen we doorreden kwamen we bij een lagune met knal rood water, waar ook nog een ondefinieerbare witte laag (ijs, zout of zwavel) op lag en ook vele flamingo’s waren. Deze plaats was echt geweldig mooi. Nadat we deze plaats gezien hadden zijn we doorgereden naar het hoogste punt op onze reis, 5000m. Hier bevond zich een semi-actieve vulkaan. Dat hield in dat er allemaal kokend hete, kolkende modderbaden waren en heel veel geisers waar stinkende zwaveldamp uitkwam.
Toen we te bevroren waren om nog langer van dit uitzicht te genieten zijn we snel in de auto gesprongen om naar onze slaapplaats te rijden op 4444m hoogte. Hier was ook een prachtige lagune en natuurlijk een mooie zonsondergang. Het allerbeste was nog dat er bij deze lagune ook een hotspring was van 35 tot 40 graden waar we na het eten even in mochten. Het was er zo helder en donker dat ik de mooiste sterrenhemel ooit heb kunnen zien vanuit dit heerlijke relaxte badje. De maan was helder, naast de maan was venus goed te zien en er waren zelfs teveel sterren om er nog sterrenbeelden in te zien. We hadden echt zoveel geluk dat we helemaal aan de andere kant van de vallei vele bliksemschichten konden zien en boven ons evenzoveel vallende sterren! Het was dan ook jammer dat we na 9uur ’s avond geen stroom meer hadden in de herberg en daarom voor die tijd binnen moesten zijn. Maarja vroeg slapen kan hier geen kwaad, want volgensmij sta ik hier ongeveer tegelijk op met jullie in Europa.
Vanochtend zijn we weer optijd opgestaan en konden we tijdens ons ontbijt nog even genieten van ons uitzicht over de lagune. Daarna zijn we doorgereden naar het zuidelijkste puntje van Bolivia. Hier waren 2 prachtige lagunes, de witte en groene lagune, omringd door vele vulkanen. Toen het begon te waaien was duidelijk te zien waarom deze lagunes zo heetten, ze kregen heel duidelijk een witte en een groene kleur. Daarnaast was het een bijzondere plaats omdat de hoogste vulkaan aan het meer de grens met Chili was, en een andere groep van 3 bergen aan de lagune er vlak naast vormt de grens met Argentinie. Vanaf dit punt was het nog ruim 8uur terug rijden naar Uyuni. We hebben vandaag geluncht aan de andere kant van de rode lagune dan waar we de dag ervoor waren. Dit was alweer een prachtige plek, waar ook vele lama’s en vicuña’s door de mossige rivier liepen. We zijn daarna nog bij 1 plek gestopt met nogmaals vele rotsen waar je zelfs zonder het gebruik van cocabladeren allerlei dieren en figuren in zag.
Vanavond hebben we nog even een biertje gedaan met de hele groep, 2 jeeps, 2 Indiaase Amerikanen, 2 veel te luie Engelsen, 2 oudere Noren, 2 onverstaanbare Fransen en onze hyperactieve gids Carlos. Daarna hebben we met de meesten nog een geweldige pizza gegeten. Na het eten kwam ik er echter achter dat ik mijn busticket voor morgen ochtend had moeten ophalen in een oficina die nu inmiddels dicht is. Gelukkig heb ik mijn alleen-spaanssprekende receptiemedewerker zover gekregen om dat kantoor op te bellen en nu komen zij mijn ticket morgen ochtend helemaal naar mijn hotel brengen!
Nu dus lekker rustig slapen en morgen ochtend op naar Potosi.