Met mijn beste Engels had ik het woord ’trail’ vertaald als pad. Oftewel de afgelopen 4 dagen zou ik het pad gaan lopen die de Inca’s hebben aangelegd. Nu ben ik opgegroeid in Holland, in de polder, dus een ‘pad’ voor mij is: een lange rechte sloot tot aan de horizon, met een weg ernaast waar af en toe een auto of trekker voorbij komt en daarnaast ligt dan het ‘pad’ met zo nu en dan een boom ernaast. De afgelopen 4 dagen ben ik erachter gekomen dat de Inca’s daar anders over dachten..

Ik zat in een groep met 2 Amerikanen, 2 Peruanen en 2 Uruguayanen (allen koppels van rond de 40/50), 2 gidsen in Spaans en Engels en we werden bijgestaan door 7 porters. Deze porters waren stinkende Peruanen die elk 24kg aan bagage droegen naar de volgende rustplaats, waar ze vervolgens onze tenten opzetten en voor ons kookten. Je kon er zelfs voor kiezen om een deel van je eigen bagage door deze mannen te laten dragen, maar dat kostte je ruim 30euro per dag.. Ik was de enige student uit de groep, dus ik was natuurlijk ook de enige gek die alle bagage zelf tilde, 13kg.

De Inca Trail was 43km lang en bestond eigenlijk alleen maar uit trappen gemaakt van grote oneffen stenen. De eerste dag was nog redelijk makkelijk en al super mooi. Dit was het minst stijle deel van de trek. ’s Avonds arriveerden we rond 18u bij onze kampplaats. We kregen hier popcorn en daarna heerlijk avondeten. Om een uur of 21u was het dan wel echt tijd om te gaan slapen. Mijn pick-up was die morgen al om 5u, dus ik was ook wel moe genoeg om in slaap te vallen. Maar kamperen is toch altijd even wennen. Geen licht, geen verwarming, alleen tenten en het enige stromende water was het riviertje dat naast de tent liep. ’s Nachts wordt het in de bergen dan ook nog eens behoorlijk koud, dus ik werd de volgende ochtend om 5u wakker gemaakt met halfbevroren tenen.

Veel te vroeg dus begon onze 2e dag. We zijn deze dag dwars door de vallei omhoog geklommen naar het hoogste punt van onze trail 4200m. De rest van de groep had dan ook behoorlijk last van de hoogte tijdens het beklimmen van alle treden. Toen ik eenmaal boven was heb ik dan ook mijn tas daar neergelegd en ben weer naar beneden gelopen om de rest van de groep te helpen. Meestal was ik gemiddeld een half uur tot een uur eerder op de rustplaatsen dan de rest van de groep, dus daar kon ik heerlijk in het gras liggen en van het uitzicht genieten en mijn gewicht aan snacks van mijn tas verminderen. Toen we dan eindelijk allemaal boven waren hebben we natuurlijk een aantal foto’s gemaakt en daarna hoefde we ‘alleen’ nog maar naar beneden. Wie had ooit kunnen denken dat dat erger zou zijn dan omhoog. We hadden namelijk al 8uur niet gegeten en zouden onze lunch ook pas beneden krijgen op onze campingplaats. Toen het inmiddels 4u ’s middags was viel ik echt bijna flauw an de honger. Ik ben toen even gaan zitten en kreeg gelukkig allemaal eten toegestopt door mijn lieve groepsgenoten. Een half uur later waren we dan eindelijk op de kampplaats waar we onze lunch en diner direct achter elkaar opgedient kregen. Die nacht zo het de koudste nacht worden, omdat het de hoogste kampplaats was. Mijn groepsgenoten hebben me daarom voor die nacht allemaal flessen met kokend water, warmtekussentjes en extra fleecetruien gegeven.

Die nacht ben ik zo gelukkig prima doorgekomen, een goede voorbereiding op de 3e dag! Dit zou namelijk de langste dag worden. Onze gids Guido vertelde dat we deze dag 16km zouden lopen over ongeveer vlakke paden. Wil je voor je zien wat we die dag hebben gelopen moet je Nederland even helemaal vergeten. Als ik het dan toch met Nederland vergelijk zijn deze vlakke paden nog het meest te vergelijk met de grafiek van AEX. Alleen maar op en neer, met meer traptreden dan je ooit gezien hebt, allemaal gemaakt van grote stenen die uit de rotsten zijn gehakt. Op een gegeven moment had je zoveel stenen gezien dat je in elke steen een dier of een gezicht begon te zien. Tussendoor hebben we natuurlijk genoeg tijd genomen om te genieten van de prachtige omgeving, de Andes. Met zijn ongelooflijke verscheidenheid aan kleuren, watervallen en constant veranderende wolkendekken was dit toch wel een van de mooiste plekken op de wereld waar ik ooit geweest ben. Anthony, mijn Amerikaanse groepsgenoot is zelfs zo verliefd geworden op de bergen dat we hem na 10 foto’s elke mee moesten trekken om 5m verder te lopen.

Na deze lange dag kwamen we dan ook in het donker aan op onze laatste camping. Gelukkig was het eten al bijna klaar! Na het eten hebben we onze porters bedankt en zijn daarna snel gaan slapen, want we moesten vanochtend al om 3:30u opstaan (normaal ben ik dan nog wakker). Vandaag was onze laatste dag en we gingen naar Machu Pichu!! We hebben de afgelopen dagen zoveel geluk gehad met het weer dat we vanochtend chagrijnig begonnen toen het een beetje regende. Het was vandaag nog ruim 3 uur door de regen lopen om naar de zonnepoort te komen, de eerste plek waar je Machu Pichu kan zien. We begonnen en het donker te lopen en langzaam werd het lichter en werd het duidelijk dat we het hele stuk door de jungle liepen, alweer een ander soort prachtig stuk natuur! Toen we boven waren was Machu Pichu gelukkig redelijk goed te zien tussen de wolken! Super mooi uitzicht 🙂 Van daar moesten we nog ruim een uur naar beneden lopen en gelukkig werd het nog droog ook!

Machu Pichu zelf is zo ontzettend bijzonder omdat het bovenop een berg is gebouwd en daar ook alle voorzieningen waren. Ze hadden er huizen, tempels, terrassen voor de akkerbouw en water. Ook omdat het pas in 1911 herontdekt is, is het nog zo mooi bewaard gebleven. We kregen hier een laatste rondleiding Guido en mochten hier ongeveer 2uur rondkijken (die je ook zeker wel nodig had). Daarna moesten we weer met de bus naar beneden waar we nog een laatste lunch met de groep hadden. Na de lunch hebben we toch maar weer afscheid moeten nemen, want we gingen allemaal met een andere trein terug naar Cuzco.

Ik ben nu weer terug in Cuzco, waar ik nog 1 nacht doorbreng in hetzelfde hostel waar ik voor de Trail ook zat. Toevallig zijn de Duitse jongens, Nederlandse meiden en het Israelische meisje er ook weer, gezellig!! Morgen ochtend vertrekt iedereen hier weer. Ik heb een vlucht naar La Paz, Bolivia, waar ik weer aan nieuwe avonturen ga beginnen.