Zoals ik in mijn vorige blog vertelde wilde ik eergister in Arequipa nog even met Rotem gaan eten, ware het niet dat mijn ‘alles’ een uur daarvoor overleed. Mijn mobiel was er gewoon uit het niets mee opgehouden en zelfs de grootste nerds die in mijn hostel aan een paar robots aan het klussen waren, konden hem niet meer tot leven wekken. Een man van het hostel was zo aardig om mij te begeleiden naar een zwarte markt helemaal achterin de stad, want daar kende hij wel iemand die mobiels repareerde. Eerst ben ik nog snel langs het hostel van Rotem gegaan, die overigens heerlijk had gekookt voor 8 man, maar helaas (en dat vond hij nog erger dan ik) kon ik toch niet blijven eten als ik mobiel nog wilde redden. Maar ook op de zwarte markt konden ze geen leven in mijn mooie Samsung blazen. Ik was dus gedoemd tot het kopen van een nieuwe telefoon, want ik had natuurlijk een wekker nodig voor de volgende dag. Helaas sloot de zwarte markt ook net, dus moest ik naar een gereguleerde winkel. Het nadeel daarvan is dat alle telefoons een simlock hebben, dus dat je ze alleen kunt gebruiken met een peruaanse simkaart. Ik heb dus maar de allergoedkoopste en lelijkste nokia gekocht met een wekker en een peruaans nummer.

De volgende dag was ik dankzij mijn geweldige nieuwe telefoon keurig optijd wakker om om 7uur in de bus te stappen richting Chivay in de Colca Canyon. Deze Colca Canyon is meer dan 2x zo diep als de Grand Canyon die we allemaal wel kennen. De route hiernaartoe was al super mooi. We hebben hele groepen alpaca’s, lama’s en vicugna’s gezien en ook het steppelandschap tussen de bergen en vulkanen was geweldig. De groep mensen in onze bus was helaas wat minder leuk dan de afgelopen weken. Het waren voornamelijk 50plussers en 3 mensen van rond de 30 uit Tsjechie en Slowakije, maar die gedroegen zich als bourgondische 40ers.

’s Middags kwamen we aan in de vallei bij het dorpje Chivay waar we ook zouden slapen die nacht. We kregen daar een super lekker lunchbuffet, met te veel keus uit voornamelijk lokale gerechtjes. Na de lunch werden we naar ons hotel gebracht, waar we ons even snel konden omkleden om naar de hotsprings te gaan. Deze hotsprings waren warme zwembaden, verwarmd door de vulkanen eromheen. Je kon hier kiezen uit super dure privebaden of gewoon de normale baden die prima goedkoop waren. Ik als student was dan ook de enige die niet voor de extreem dure privebaden ging, wat eropneer kwam dat ik na 20 minuten alsnog alle zwembaden voor mezelf had. Na een uurtje hier chillen werden we naar een restaurant gebracht met een uitgebreide muziekshow van lokale dans en muziek. Een dans was wel erg bijzonder, want dat ging over mensen die overlijden aan malaria, alleen in de tijd dat de dans werd bedacht dachten de mensen dat ze overleden aan het eten van bepaalde vruchten, dus dat werd dan ook uitgebeeld.

Na het eten moest ik zo snel mogelijk gaan slapen, want vanochtend stond mijn wekker van mijn mooie blauwe nokia alweer om 5uur. We vertrokken iets voor 6en met de hele groep de canyon in om misschien condors te kunnen zien. Toen ik een jaar of 6 was hebben we op de basisschool lessen gehad over de condor en het was dan ook mijn eerste echte droom ooit om deze enorme dieren in levende lijve te zien vliegen. Toen we vanochtend vroeg aankwamen in de canyon was het nog behoorlijk koud en een beetje bewolkt, zo ongeveer de slechtste omstandigheden die je kunt treffen om condors te zien. Na ruim een uur wachten kwam mijn droom dan eindelijk uit! Ik heb vandaag 5 van deze 3 meter grote vogels gezien :). Toen het spektakel weer een beetje voorbij was zijn we in de bus gestapt richting Puno, een stadje aan het Titikakameer. Onderweg hebben we nog vele alpaca’s en flamingo’s gezien en het landschap was ook erg bijzonder. De Slowaakse jongen en ik dachten dat dit landschap toch wel het meest leek op de heuvels in Schotland, ondanks dat we de hele weg op een hoogte van rond de 4000 meter boven zeelevel hebben gereden.

Eenmaal aangekomen in Puno werd ik op een taxi gezet naar mijn hotel, omdat de straten hier te smal zijn om met busjes doorheen te rijden. Ik vroeg de taxichauffeur uit nieuwsschierigheid of er een soort zwarte markt was waar ik een simlock vrije mobiel kon kopen. Natuurlijk wist hij deze te vinden, dus ik heb heel snel mijn tas op mijn nieuwe slaapkamer gedumpt en ben weer bij de taxichauffeur ingestapt naar deze zwarte markt. Ik vroeg hem of hij bij me wilde blijven tijdens het kopen van de mobiel en gelukkig vond hij dat ook veiliger. We hebben in de taxi over vanalles gesproken in Nederland en Zuid-Amerika en het viel hem niet eens op dat ik een paar weken geleden voor het eerst een paar Spaanse woordjes heb geleerd. Dus ik samen met hem de zwarte markt op en bij het eerstedebeste kraampje met mobiels gevraagd of ze toevallig ook een simlockvrije mobiel hadden. Tot mijn grote verbazing was gewoon alles simlockvrij dus had ik alle keus die ik wilde. Voor een eurootje of 90 heb ik nu dan ook een super goede, nieuwe, Motorola smartphone en ben ik weer volledig bereikbaar 🙂

Morgen ochtend moet ik alweer vroeg opstaand want dan ga ik naar een indianenstam die ergens op een drijvend eiland in het Titikakameer woont. Ik blijf daar morgen avond ook slapen, dus dat wordt een heel avontuur.