Volgensmij weet niemand precies hoe het hier heet, maar ik ben in iedergeval al een paar dagen in Cusco in afwachting van de Inca Trail.
De eerste avond hier ben ik al met een hele groep mensen (2 Duitsers, 4 Nederlanders en een Israelische) uit eten geweest in een geweldig lekker, en een beetje te luxe restaurant. We wilden namelijk heel graag de delicatesse van de Andes eten: Cuy, oftewel cavia. Omdat we het toch niet helemaal aandurfden om allemaal zo’n beest te bestellen, hebben we er met 9 personen 2 besteld. Daarnaast hebben we 2 alpaca filetjes besteld en nog wat salade. Eerst werd de cavia in zijn geheel opgediend met een grote tomaat in zijn mond, gelukkig was dit alleen om wat foto’s te maken en ging hij daarna weer terug de keuken in om in wat kleinere stukken gesneden te worden. Deze cavia was eigenlijk nog wel bijzonder lekker! Het leek qua structuur het meest op kip en qua smaak het meest op haas, wat wij eigenlijk ook als delicatesse eten. Ook de alpacabiefstuk was bijzonder lekker en mals! Dus wij hebben daar welliswaar decadent, maar ook bijzonder goed gegeten. Daarna hebben we de hele groep een biertje gedaan, waar ik Rotem (mijn Israelische vriend) ook weer tegen ben gekomen. Met heel veel moeite heb ik de twee oudere Duitsers (38 en 39) ook mee gekregen. Toen de rest van de groep naar huis wilde, hadden de Duitsers echter de smaak tepakken gekregen. Ik ben toen met hen en een andere Nederlandse jongen nog even doorgegaan in het Loki hostel en vervolgens in onze eigen bar. Mooie avondjes komen altijd spontaan 😉
De volgende dag ben ik naar de Sacret Valley geweest. Dit was een super lange dag vol met mooie inca steden die overal versprijd lagen in een grote vallei. Ook werden we langs oneindig veel handcraftmarktjes gebracht die blijkbaar van Ecuador tot Bolivia, allemaal precies hetzelfde zijn.. Maar deze waren voor het eerst wel bijzonder goedkoop. Als je uitrekende wat je die mensen betaald voor het aantal uur werk dat ze ergens in hebben gestopt is dat voor een sjaal bijvoorbeeld hoogstens 20 eurocent! Alleen om die reden zou ik het al niet kopen (a). Foto’s volgen trouwens nog, maar omdat mijn telefoon nu kapot is moet ik op zoek naar een computer die de kaart van mijn fotocamera aan kan.
Tijdens deze toer door de Sacret Valley zat er ook een Nederlands meisje, Sanne, bij mij in de bus. Na de toer heb ik haar meegenomen naar mijn hostel, waar ook de andere 3 Nederlandse meiden (Sanneke, Eva en Anne) waren. Met de 5 Nederlandse en blonde meiden zijn we gezellig uit eten geweest die avond. Na het eten zat er natuurlijk nog een klein feestje in, waar ook weer een hele groep van het hostel bij was.
De volgende dag had ik weer een toertje geboekt. Ik moest weer eens veel te vroeg mijn nest uit en heb dan ook heerlijk in het busje geslapen. Na een uurtje werd ik wakker gemaakt want we waren weer bij een marktje aangekomen, dus helaas moest ik het busje uit. Bij dit marktje lieten de lokale bewoners in hun traditionele kledij zien hoe ze kleur gaven aan hun wol, bijvoorbeeld met een cactus, bladeren of een zwarte maissoort. Dit zou best interessant zijn geweest, ware het niet dat ik de dag daarvoor precies hetzelfde verhaal had gehoord, zelfs met precies dezelfde grappen.. Gelukkig was het daarna afgelopen met de marktjes en zijn we naar een Inca site gegaan. Dit was een soort groot diep gat tussen bergen waar de inca’s allemaal terrassen hebben aangelegd. Omdat het zo diep was en tussen de bergen lag waren de temperatuurverschillen tussen de verschillende hoogten erg groot. Op deze manier konden de Inca’s heel goed experimenteren met zaden en planten voor welke temperatuur en dus voor welk deel van hun rijk deze het best geschikt waren. Eigenlijk was het dus een groot laboratorium.
Na deze inca site zijn we naar een ‘zoutmijn’ gegaan. Uit de bergen komt daar namelijk een stroom zout water dat afkomstig is van de vulkanen. De cultuur voor de Inca’s heeft hier een groot aantal terrassen aangelegd waar dit zoute water in werd opgevangen. Vervolgens lieten ze het water verdampen, waardoor ze ongelooflijk veel zout konden produceren ver weg van de kust. Vervolgens hebben de Inca’s dezelfde terrassen gebruikt en nu zijn deze eigendom van gezinnen die daar leven en worden ze nogsteeds vollop gebruikt. We konden van bovenaf naar de terrassen kijken, wat er super mooi uitzag met alle kleuren wit en bruin. Daarna konden we zelfs op de randen tussen de baden doorlopen! Bij elke stap die je zette had je het idee dat je uit zo glijden en languit in een zoutbad zou liggen, maar het viel gelukkig mee. Nadat ik terug was heb ik nog een laatste keer met de Nederlandse meiden gegeten, want zij gingen vandaag een trail lopen naar Machu Pichu.
Vandaag had ik dan ook een rustig dagje, al mijn vrienden van dit hostel waren weg, dus ik had genoeg tijd om me voor te bereiden op de Inca Trail van morgen. Tussen de middag heb ik nog heel gezellig en lekker geluncht met Matthias, een Italiaanse jongen die ik nog uit Montañita, Ecuador, ken. Het was echt super leuk om weer met hem bij te praten en helaas had hij daarna weer Spaanse les, dus moesten we weer afscheid nemen.
Morgen begint dan eindelijk mijn Inca Trail. 4 Dagen met hiken, kamperen, regen, 4 nieuwe mensen en een net te zware backpack. En helaas zonder douches, stroom, stromend water en contact met alle leuke mensen die ik inmiddels ontmoet heb en de mensen thuis. Ik ben benieuwd!